Balou de Jack Russell

Dit is Balou, de Jack Russell. En wat een grote oren heeft hij. Gewoon koddig, zonder hem uit te lachen hoor. Het heeft wel iets. Jack is ongeveer 6,5 jaar oud.

Het is een levendig hondje. Ondanks de warmte had hij veel zin in de wandeling. Ook al had ik vandaag de wandelingen wel aangepast aan het warme weer. Water mee en een drinkbak zijn nu on ontbeerlijk. Maar Balou genoot ervan. Ik zag wel dat hij soms een beetje zijwaarts liep als hij met me meeliep.

En het bij je komen of het commando zit dat liet hij voor wat het was. Wel keek hij me voortdurend aan als ik tegen hem praatte. Het is een lief gozertje.

De warmte zorgde ervoor dat zijn tong ver uit zijn bekkie hing. Maar hij zag overal wel iets leuks in. Bijvoorbeeld door het graan jakkeren op zoek naar.....ja naar wat eigenlijk. Ik werd helemaal vrolijk van dit manneke. Hij wil ook graag naar andere honden toe. Ook al begint de andere partij te grommen, hij vindt het leuk om met anderen te spelen. Hij liet zich door mij aaien en ik kon zijn pootjes goed optillen wanneer de riem ertussen zat. Koekjes vond hij nou niet zo. Of ik had niet de juiste bij me. Dat kan natuurlijk ook.

En wat dacht je hiervan. Hij vindt het zalig om in het gras te rollen. Overal waar hij de kans kreeg rolde hij in het koele gras. Het was een koddig gezicht. Het is een hondje waar je vrolijk van wordt, zonder dat het nou echt een vreselijke drukte schopper is. Hij ging ook netjes zitten zodat ik de riem kon afdoen. Dat dan weer wel. Ineens begreep hij het commando wel. Ik had een plezierig wandelingetje met hem. Hopelijk vindt hij een eigen mandje. Simpelweg hij hoort hier gewoon niet. Net als alle andere honden, groot en klein.

Allemaal poesjes

Er waren ook een heleboel kittens. Ze speelden met elkaar en met alles wat maar op een touwtje leek. Zoals het riempje van mijn fototoestel en de sluiting van mijn broekzak. Lekker brutaal waren de oudste en nog wat schuw de jongsten. Tegen vieren gingen ze allemaal 2 aan 2 in de bench. En dat betekende vangen. Mijn handen voelden weer de scherpe kittenklauwtjes en je wordt gelijk weer verliefd. Maar mijn zevental ziet me aankomen.......

Maar ze zijn aandoenlijk. Nu maar hopen dat ze lieve zorgzame baasjes krijgen die niet te snel genoeg van ze hebben. Ze verdienen het een liefdevol thuis te krijgen.

Maar de kittens zijn natuurlijk wel heel lief en schattig. Ze moeten nog een hoop leren voor ze echte huiskatten zijn die zich gedragen. Zoals met elk jong dier moet je er een hoop tijd en energie in stoppen. Ze worden echt niet allemaal geboren als lieve schootkat die niks sloopt. En dat moet wel gerealiseerd worden. Je moet een volhouder zijn. Soms heel stevig in je schoenen staan en je niet laten vertederen door dat lieve koppie. Want er schuilt een hoop kattekwaad in dat vertederende koppie. En wanneer jij ze 1 vinger geeft, slopen zij er je bank of gordijnen voor terug. Ik heb het aan de lijve ondervonden. Ik had 5 kittens tegelijk in huis. Je moest overal ogen hebben. Nu 5 jaar later zijn het bijna allemaal evenwichtige kattenbeesten die heel goed weten wat goed en fout is. Ook al proberen ze het altijd wel nog even.

Dit verhaal is niet om je schrik aan te jagen. Maar het is de werkelijkheid. Tuurlijk verdienen de kittens een goed thuis. Maar wanneer je op zoek bent naar een rustige schootkat, dan kun je beter naar een wat ouder exemplaar op zoek gaan. En ook die zitten er genoeg in de Dierenstee.

Helaas is het weer vakantie tijd. Ik zeg helaas, want voor de meeste katten is dit geen pretje, maar een tijd van stress. Ze worden op straat gezet, achter-gelaten of bij de asiels afgegeven. Want vakantie is voor veel mensen belangrijker dan het tot dan toe geliefde huisdier. Ik snap dat niet. Ik zou dat niet kunnen. Ik heb voor mijn katten gekozen en zal er tot aan hun dood voor zorgen dat het ze aan niets ontbreekt. En zo hoort dat ook. Gelukkig zijn er ook een heleboel mensen die wel een hart voor dieren hebben. Ik hoorde bijvoorbeeld vandaag dat een opgehaalde kater het uitstekend maakte bij zijn nieuwe familie. En dat doet dan ook weer heel goed. En dus hoop ik van harte dat er heel veel katten uit de Dierenstee een liefdevol thuis gaan krijgen.

En dat geldt natuurlijk ook voor de honden, konijnen, cavia's en vogels die er nu in het asiel zitten.

Een dier is geen wegwerp artikel, maar een levend wezen met gevoel. Ze hebben er niet om gevraagd geboren te worden, maar nu ze er zijn verdienen ze een liefdevolle verzorging. En ja soms kost dat tijd en energie, maar je krijgt er zoveel voor terug. Denk er goed over na voor je een dier aanschaft. Het is bijna als kinderen krijgen. En die doe je ook niet de deur uitzetten als ze je in de weg zitten.....toch?

Dit alles is mijn bescheiden mening. Maar ik trek me het lot van deze dieren erg aan. Een week hartje, ja, maar dan wel één vol liefde voor hen.

Hugo en Nino

Het was vandaag een warm dagje. En dat kon je aan de katten ook merken. De meesten lagen zo gemakkelijk mogelijk. En maakten zich zo min mogelijk druk.

Ik ontmoette een nieuw manneke. Dit is Hugo. Wat een schat is dat. Ik kwam binnen om te kijken wie er zoal in deze ruimte zaten. Dat verwisseld nog wel eens. Het eerste wat me opviel was deze zwart/witte meneer die heel geïnteresseerd met wat kittens bezig was. Hij snuffelde aan hen, maar liet ze verder ongemoeid. Zodra hij mij in de gaten kreeg kwam hij knuffelen. En dat bleef hij doen zolang ik daar zat. Ook als ik een ander knuffelde, dan kwam hij tegen me aan liggen, klaar om geknuffeld te worden als ik tijd had.

Ik vind het een lief beestje. Hij klom zelfs op mijn schoot.

Nou als die zich niet 'verkoopt'. Ik hoop dat hij snel een eigen plekje krijgt.

Ook zag ik Nino liggen. Die kende ik al. De poes met het mooie oogje. Dit keer liet hij weinig oogjes zien. Hij had het warm. Hij liet zijn pootjes lekker hangen.

Wel was hij zeer genegen om mijn knuffels in ontvangst te nemen. Het is zo'n schat.