Dit is Hummer. Toen ik hem voor het eerst zag lag hij in een hokje van de krabpaal met toegeknepen oogjes mij aan te kijken. Toenadering van mij werd wat afwachtend bekeken. Hij straalde iets uit van laat me maar even, ben niet helemaal zeker van mijn zaak. Ik liet hem en raakte hem niet aan maar legde mijn hand dicht bij hem. Ik kreeg geen mep, maar hij deed ook geen poging om eraan te snuffelen. Ik praatte tegen hem en hij keek me wel met een schuin koppie aan.
Een week of wat later zag ik hem weer. Wat een verandering. Hij lag in een open mandje. En stapte daar meteen uit om naar me toe te komen om aangehaald te worden. Hij knorde en snorde dat het een lieve lust was. Oppakken liet hij wel toe, maar op schoot zitten vond hij nog niet alles. Hij sprong er meteen weer af om gelijk weer kopjes te geven tegen mijn benen.
Hij liet zich ook niet direct ondersneeuwen door een andere kat die ook wel even mijn aandacht wilde. Er volgde even een snauw van beide katten en hij kwam weer naar me toe.
Het is volgens mij gewoon een lekkere goedzak met een klein hartje. Hij verlangt naar een warm en veilig mandje. En naar knuffelende handen op zijn vachtje.
Hij accepteert andere katten wel, maar ze moeten zich gewoon niet met hem bemoeien dan laat hij ze ook met rust.
Dit roodwitte kroel poezenkind wil graag een eigen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten