Op stap met Jack

Gisteren op stap geweest met Jack. Hij was geestdriftig aan het springen en kwispelen toen ik hem uit de box haalde. Hij wilde graag mee. Dat was duidelijk.

Hij is erg voorwaarts en trekt behoorlijk aan de riem. Dat was me de eerste keer al opgevallen toen ik hem voor een korte wandeling meenam. Met zijn neus over de grond moest alles besnuffeld en vooral beplast worden.

Ik knuffelde hem tussendoor en dat liet hij toe. Ik kreeg 1 keer zelfs een lik over mijn hand. Maar dan moest hij weer verder. Alsmaar lopen en trekken. Ook als ik hem even inhield. Hij reageert helemaal niet op het langsrijdende verkeer.

En ook de lammetjes en schapen in de wei waren niet bijster interessant. Even een blik en dan weer verder. Het is jammer dat we niet veel van hem weten. Hij is een vondeling. Het is dus aftasten van mijn kant. Maar ik weet wel dat ik hem mag. Hij is tijdens het lopen erg vriendelijk als ik hem aai en knuffel.

Daar hij natuurlijk ook even voor de foto moest poseren, kreeg ik het voor elkaar dat hij ging zitten en zelfs ging liggen op commando. Heel knap. En hij vond het wel best. Even rusten, hij bleef braaf liggen terwijl ik hem op de foto zette. Waar de meeste honden naar me toe komen als ik door mijn knieën ga, bleef hij gewoon liggen of zitten. Heel braaf. Het leverde dan ook wat koekjes op. Maar zelfs zonder deze koekjes had hij dit wel gedaan geloof ik.

Het is een levenslustige hond die het buiten heerlijk vindt. Na de verplichte rustpauze kreeg ik nog een aantal dikke knuffels en ik kon hem overal aaien.

Maar dan werd het weer tijd om te lopen en begon het trekken weer. Niet moe te krijgen leek het wel. Neus weer op de grond en snuffelen maar.

Hij wilde eigenlijk nog niet terug. Hij treuzelde overal hoe dichter we bij de Dierenstee kwamen. Ik beloofde hem de volgende keer langer te gaan lopen.

Tijdens het afdoen van de riem gaf ik hem een koekje. Hij doet soms wat narrig als de riem af gaat. Maar nu bleef het bij een veel te laat grommetje. Eigenlijk heel misplaatst. Hij had het te druk met knabbelen om op tijd te reageren. Hij sprong nog een keer naar me op en ik knuffelde hem nog een keer.

Het is een dominante knul maar wel met een goed hartje.

Hij zou graag een baasje krijgen die lekker met hem op stap gaat. Lekker de natuur in en lange wandelingen maken. Daarna samen uitrusten.

Tara

Tara is nog een jonge hond, pas 10 maanden oud. Ze is een kruising Mechelse herder. Ze is nog heel onzeker en bang dat je haar achterlaat. Ze schrikt nog overal van. Wil het liefst heel dicht bij je lopen. Zeker op onbekend terrein.

Maar ze is ook zo erg lief. Ze keek me heel stoer aan toen ik haar kwam halen voor een wandeling. Dan begon ze hard te blaffen en te springen in haar box.

Het commando zit heeft ze wel door. En door het consequent te vragen deed ze dat ook meteen.

Terwijl ik haar box binnen ging sprong ze tegen me op en probeerde tussen mijn benen door naar buiten te gaan. De riem liet ze gewillig om doen.

Eenmaal buiten de box werd ze heel gedwee en liet zich bang om zich heen kijkend meenemen. Eenmaal van het terrein af begon ze aan de riem te trekken. Wat een enthousiasme.

En dat bleef een tijdje zo. Alles was leuk en ze probeerde dan ook als ik door mijn knieën ging op me af te springen. Daarbij hapt ze ook af en toe. Ze bijt niet echt, maar meer uit speelsigheid. Ze vergeet wel soms dat haar kaken best stevig zijn en ik probeerde dan ook het bijten en springen in te dammen. Dat begreep ze niet altijd, daar zij niet begreep dat dit gedrag niet goed is.

Ze reageerde wel gelijk op lieve woordjes en kijkt je dan vriendelijk aan.

Voor een koekje gaat ze gelijk zitten. Maar vraag je het zonder koekje dan draait ze wat in de rondte.

Ze is ook nog wat bang voor auto's. Ze kijkt ze na en duikt een beetje in elkaar.

Ook fietsers kijkt ze na maar gaat er niet echt op af.

Een herrie makende trektor op het land was helemaal eng. Ze liep stijf tegen me aan. En ook een kennel met honden die we onderweg tegen kwamen was doodeng. Vooral als er dan ook nog een hond tegen het hek opsprong. Dan voelde je hoe sterk ze al is. Ze trok aan de riem om maar zo snel mogelijk van die enge plek vandaan te komen. Luisteren doet ze dan niet meer zo goed. Ze vertoonde vlucht gedrag. Ik bleef lief tegen haar praten en hield haar kort bij me.

Toen ze voor haar gevoel weer op veilige afstand was werd ze rustiger en bleef naast me lopen. Al snel vertoonde ze haar enthousiasme weer.

Het is een hond die nog veel moet en kan leren. Maar met de juiste lieve aandacht komt ze een heel eind.

Nu is ze nog wat onzeker. Maar geduld en liefde zal haar gedrag kunnen beïnvloeden naar een veel evenwichtiger hondje.

Haar staart zwiebelde vaak heel enthousiast. Maar kon ook ogenblikkelijk tussen de achterpoten verdwijnen als ze ergens bang voor is.

Wie geeft haar een veilig en geborgen thuis? Wie gaat haar leren om onbevangen in het leven te staan? Wie wil een enthousiaste vriendin?

Wie geeft haar een gevulde etensbak en een zacht kussen.

Ze is nog super jong en leerbaar. Prachtig toch. Volgens mij een mooie uitdaging.

En het is Tara gelukt om een eigen thuis te vinden. Wat zal ze het daar fijn vinden. Ik wens Tara en haar baasjes veel geluk met elkaar.

Hummer

Dit is Hummer. Toen ik hem voor het eerst zag lag hij in een hokje van de krabpaal met toegeknepen oogjes mij aan te kijken. Toenadering van mij werd wat afwachtend bekeken. Hij straalde iets uit van laat me maar even, ben niet helemaal zeker van mijn zaak. Ik liet hem en raakte hem niet aan maar legde mijn hand dicht bij hem. Ik kreeg geen mep, maar hij deed ook geen poging om eraan te snuffelen. Ik praatte tegen hem en hij keek me wel met een schuin koppie aan.

Een week of wat later zag ik hem weer. Wat een verandering. Hij lag in een open mandje. En stapte daar meteen uit om naar me toe te komen om aangehaald te worden. Hij knorde en snorde dat het een lieve lust was. Oppakken liet hij wel toe, maar op schoot zitten vond hij nog niet alles. Hij sprong er meteen weer af om gelijk weer kopjes te geven tegen mijn benen.

Hij liet zich ook niet direct ondersneeuwen door een andere kat die ook wel even mijn aandacht wilde. Er volgde even een snauw van beide katten en hij kwam weer naar me toe.

Het is volgens mij gewoon een lekkere goedzak met een klein hartje. Hij verlangt naar een warm en veilig mandje. En naar knuffelende handen op zijn vachtje.

Hij accepteert andere katten wel, maar ze moeten zich gewoon niet met hem bemoeien dan laat hij ze ook met rust.

Dit roodwitte kroel poezenkind wil graag een eigen thuis.

Jack

Mag ik jullie voorstellen, dit is Jack.

Jack is een vondeling. Toen hij net in de Dierenstee was aangekomen ben ik met hem gaan wandelen. Ik moet eerlijk toegeven, ik had dit ras nog nooit gezien. Wel valt hij onder de jachthonden categorie. Ik vind hem nog het meest lijken op een Ierse red and white setter. Maar het kan net zo goed een kruising zijn tussen twee rassen.
De eerste keren dat ik met hem ben wezen wandelen, was hij erg enthousiast. Hij trok hard aan de riem. Hij komt daarin wat dominant over. Correcties in die richting hadden niet gelijk effect. Hij is wel heel spontaan. Wilde heel veel worden geknuffeld en gaf me ook gelijk een lik. Hij reageerde aanvankelijk niet op zit, maar met een beetje doortastendheid wilde hij toch gaan zitten.
De beloning van het koekje vond hij wel oké en pakte dat voorzichtig uit mijn hand.
Tijdens het lopen houdt hij zijn neus over de grond, gelijk een jachthond eigen is. Soms dacht ik even: wie is nou met wie aan de wandel. Hij zocht zijn plekjes uit. Hij rende wel naar de stok die ik weg gooide maar bracht hem niet terug. Bleef erbij staan. Sommige rassen jachthonden wordt dat ook geleerd.
Maar of dat hij een training hierin heeft ondergaan, dat is maar de vraag. Of hij was het spontaan even vergeten.
Hij kwam bij mij over als een enthousiaste, ietwat aan de riem trekkende vriend.
Hij is waarschijnlijk gewend aan langere riemen of zelfs aan los lopen.
Dat laatste heb ik natuurlijk niet kunnen uitproberen. Maar hij gaat tijdens het lopen graag zijn eigen gangetje. Wel is hij bereidt om op je te wachten.
Vaak komt hij je dan enthousiast begroeten.
Het is een hond die van een consequente aanpak houdt. Geen zacht nee, maar duidelijkheid.
We kwamen een andere hond tegen, en hij wilde daar wel heel enthousiast op af en trekt dan hard aan de riem. Je moet dan al je kracht aanwenden om hem tegen te houden.
Ik ga zeker nog eens met hem wandelen en kijken wat ik nog meer in hem kan ontdekken.