Droepie in de sneeuw

En hier nog even een berichtje van Droepie. Ik nam hem op eerste kerstdag ook nog even mee naar buiten. Hij genoot ook wel van sneeuw, maar kroop toch het liefst op de bank in het keukentje. Hij houdt zo van alle aandacht. En vond de gezelligheid op die eerste kerstdag erg fijn. Lekker snoepen van de koekjes enz.

Ook de gekookte kip, die eigenlijk voor de katten was bestemd, vond hij heerlijk. Er was genoeg. Hij is asiel dier van de maand, maar zou hij ook niet de gelukkigste hond van Nederland zijn als hij een eigen thuis zou krijgen. Het is zo'n aanhankelijk kereltje.

Ik wil ook even stilstaan bij het feit dat ook met de kerst, wanneer heel veel mensen thuis of bij anderen kerstfeest vieren, er vrijwilligers van de Dierenstee bereid waren om de hokken schoon te maken, honden uit te laten, kattenbakken te verversen en de nodige kroeltjes uit te delen. Helemaal toppie.

Toen ik in de middag thuis kwam en mijn eigen luie prinsjes en prinsesjes zag liggen in mandjes, op de bank of op de krabpaal, ging mijn hart uit naar de dieren in de Dierenstee. Wat zouden ook zij graag zo'n leventje hebben. Hopelijk komen er snel veel mensen kijken of zij een hond, kat of konijn gelukkig kunnen maken.

Ik wens iedereen nog fijne dagen. En denk een beetje aan de dieren in de Dierenstee.

Voorzichtig met vuurwerk, de meeste dieren zijn daar niet dol op.

Veel liefs en goeds voor het nieuwe jaar, Marjo

Mingo

Dit is Mingo. Ik ben op eerste kerstdag met hem in de sneeuw wezen wandelen. Wat vond hij dat leuk. Alles moest worden besnuffeld. En sneeuwballen opvangen was ook al erg leuk. Rennen in de opstuivende sneeuw vond hij prachtig.

Mingo is een kruising tussen een Akito Unu en een herder. Prachtig. Zijn vacht is super dicht en hij ziet er uit als een stoere hond. Dat is hij ook wel een beetje hoor. Maar hij speelt nog alsof hij een puppy is. En toch is hij al 4 jaar oud. En hij wil ook heel graag knuffelen. Heerlijk zoals hij staat te genieten als je hem aait. En hij is dan ook heel bereid om je daarvoor te belonen met een grote lik.

De dag ervoor ben ik ook al met hem wezen wandelen, dat was voor ons beide een kennismakingswandeling. Ik viel voor hem als een baksteen. Oké, hij luistert nog niet zo goed, dus daarin moet je wel heel consequent zijn. Maar hij is zo supervriendelijk. En voor een koekje wil hij best naar je luisteren, geeft zelfs een poot. Hij kan door zijn grote uiterlijk wel een beetje aan de riem trekken. En dat is met de gladheid niet altijd handig. Maar ik denk dat met de juiste houding je hem nog van alles kan aanleren.

En het is logisch dat deze jongen van de sneeuw en kou houdt. Door zijn dikke vacht is hij goed beschermd. En ravotten in de sneeuw is toch het einde. Grappig hoe hij in de lucht sprong toen een eend vlak voor hem uit de sloot fladderde. Hij was hierop niet voorbereidt. Maar de andere eenden vond hij niet echt interessant. Graven in de sneeuw dat had zijn aandacht en dan de luchten opsnuiven van wat daar onder ligt.

Mingo heeft moeite met alleen thuisblijven, maar met wat geduld kan hij dat ook vast wel leren.

Het is een leuke hond, die veel beweging nodig heeft om zijn energie kwijt te raken. Echt een hond voor de lange wandelingen. Hij is best sterk, maar weet dat te beteugelen, wanneer je dat van hem verlangt. Ik vond dat hij aan de lange uitlooplijn net zo goed luisterde als wanneer ik hem de dag ervoor aan de korte lijn had. En de lange lijn liet hem vrij om lekker te rennen. Hij is lekker nieuwsgierig. Hij toont zijn aanhankelijk vooral als je heerlijk door zijn vacht kriebelt.

Wie wil deze stoere, vriendelijke reus een fijn thuis geven. Hij verdient een grote eigen mand of kussen. Mingo, een prachthond, maar dat is mijn mening. En je krijgt wat je ziet, een grote vriendelijke, vol energie zittende knaap.

Droepie

Mag ik je voorstellen aan Droepie. Aan zijn naam is al te horen dat het een lieverd is. Ik ben met hem op stap geweest en zijn naam doet hem eer aan.

Toen ik hem ophaalde moest hij erg blaffen. Maar wat was dit kleintje enthousiast.

Hij had er zin in. In eerste instantie had hij alleen maar oog voor alles wat er rondom hem was. Veel plasjes, daar is het een reu voor. Ook al is hij geholpen, het is natuurlijk nodig dat iedere andere hond weet dat hij daar is geweest.

Op het gras lopen was minder leuk dan gewoon op het asfalt. Was wel grappig, ik liep vaak alleen in het gras terwijl meneer op de verharde weg liep. Okee, hij wilde geen natte vieze pootjes zeker.

Geduldig poseerde hij even voor de camera. Op commando zit en lig deed hij wat er verlangd werd. Het koekje daarna werd heel voorzichtig uit je handen gepakt.

Ik kreeg zelfs likjes.

Stevig stapte het dappere baasje naast me, achter me of voor me mee.

Hij liet niet merken dat hij moe werd, al zag ik af en toe wel dat zijn tong uit zijn bek hing. Het was te nat om even uit te rusten dus we liepen de 2 uur gewoon rustig door.

Dit hondje wil een baasje die veel met hem onderneemt. Lekker gezellig met de baas mee, waarheen dan ook. En met zijn 7 jaar verdient hij het ook om zoveel aandacht te krijgen. Hij blafte uit frustratie nadat ik hem terug had gebracht. Het liefst had hij nog veel meer kroeltjes en aandacht gewild.

Droepie wil dan ook graag zo snel mogelijk een eigen baasje, met wie hij al zijn liefde en vriendelijkheid kan delen.

Wie geeft dit lieverdje een kans op nog een aantal mooie, warme jaren. Samen wandelen, boodschappen doen, op visite gaan en vooral veel aandacht.

Hij wordt niet graag alleen gelaten.

Er is vast wel iemand die zit te wachten op zo'n trouwe kameraad. Hij is niet zo groot maar heeft een hoop vriendelijkheid te bieden.

Doortje

Dit is Doortje. Een schattig wit met bruin Jack Russell vrouwtje. Vooral dat bruin om haar linkeroog maakt dat ze een koddige uitstraling heeft. Ze is pas 3 jaar oud. En nog heel erg schichtig. Maar met de juiste begeleiding komt dat nog wel goed. Ze wil wel heel graag met je mee wandelen, maar vindt alles een beetje eng. Ze springt en huppelt aan haar riempje. Maar toen er een groot paard aankwam werd ze ineens erg bang. Dan trekt ze aan haar riempje en wil er zo ver mogelijk vandaan. Ze laat zich dan wel aaien en komt ook naar je toe wanneer je naast haar knielt. Ze gunt zichzelf niet de tijd om aan dat grote beest te wennen. En wil alleen maar weg. Of heel dicht bij jou zijn. Daar moet zeker aan gewerkt worden. Het is dan ook niet verstandig om haar los te laten lopen. Ze zou dan zeker de benen nemen.

Maar ze is niet altijd bang hoor. Ze kan er ook heel stoer bij staan. Staartje omhoog en kwispellen maar. Dat zag ik ook bij Tippie, de andere Jack Russell.

Ik denk dat ze zeker de tijd nodig heeft om alles in de omgeving in zich op te nemen. Wanneer ze zich wat zekerder voelt, en ze is in een bekende omgeving dan zie je geen bang gedrag meer.

Toen ik vroeg of dat ze wilde gaan zitten, reageerde ze daar niet echt op. Een koekje kwam ze wel halen.

Ze schrok ook heel even toen twee wandelaars haar wilden aanhalen, maar daar was ze zo overheen. En liet zich toen even aaien.

Ze springt letterlijk door het hoge gras. En dat is een koddig gezicht.

Ze is echt een schatje om te zien en heeft een evenwichtig thuis nodig waar ze kan leren om haar angsten te vergeten. Liefde, zachtheid, maar ook duidelijkheid heeft deze kleine meid nodig.

Tippie

Deze week ben ik met Tippie wezen wandelen.

Tippie is een gecastreerd reutje van het ras Jack Russell. Hij is heel aanhankelijk. Is ook graag bij je.

Ik was benieuwd of hij een lange wandeling aankon. Ik was dan ook verrast dat hij de 2 uur dat we wandelden geen enkele vermoeidheid toonde. Hij liep vaak voor me uit en keek af en toe achterom of ik nog wel mee kwam.

Hij was zeer op mij gericht.

Voor een koekje ging hij netjes zitten en pakt het voorzichtig uit je hand.

Voor het maken van foto's had hij eigenlijk geen tijd. Steeds wilde hij maar verder. En toen ik even na een uur wilde gaan zitten, vond hij dat maar zozo.

Voor een koekje kwam hij dan wel even bij me zitten. Nieuwsgierig keek hij om zich heen wat er allemaal te beleven viel.

Ik vond hem een echte lieverd en hij stapte zo dapper met me mee. Zelfs grote paarden konden hem geen vrees aanjagen. Hij blafte zelfs naar een paard dat iets te dicht bij hem kwam. Zo van hé ga eens opzij, ik sta er ook nog.

Zijn snelle loopje was net een huppeltje. Erg koddig om te zien. En zelfs na een dik uur kon hij nog huppelen.

We kwamen ook een andere hond tegen, een jonge hond, maar zeker 3 maten groter dan hij. Ze snuffelden wat aan elkaar en verder was het okee.

Ook is hij erg gericht op andere mensen. Wil overal wel een knuffel krijgen. Het is een lief kameraadje dat graag alle aandacht wil die hij kan krijgen.

En dat gun je hem ook.

Allemaal kleine poesjes

Behalve Danny en Vinnie en nog heel veel meer jonge en oudere katten, zijn er ook weer heel veel kittens. Ze zijn zo schattig.

Allemaal kleine draakjes, kroeltjes, druktemakertjes en zachtaardige poesjes in de dop. En ook heel veel kleuren zijn er vertegenwoordigt.

Ze zijn allemaal geweldig om te zien.

Toch kun je wanneer je de tijd neemt zien wat voor poesje het gaat worden.

Ze moeten nog veel leren en hebben veel tijd nodig om te spelen.

Een jong katje kost tijd, heel veel tijd. Vaak kost het ook een hoop energie om het kleine ding van alles te leren. Niet in je gordijnen hangen, niet de bank als krabpaal gebruiken. Het plasje moet in de bak en niet ernaast.

Planten zijn niet om in te happen enz, enz.

Maar je zal er ook heel veel plezier van ondervinden.

En wanneer ze zo klein zijn zie je ook hoe ze uitgroeien.

Voor wie zo'n klein drukte makertje toch niet de beste keus is, er zitten nog zoveel lieverds die al wat ouder zijn in de Dierenstee.

Zij hebben vaak al geleerd wat wel en niet mag.

Ze willen allemaal een eigen mandje en krabpaal. Groot en klein.

Er is keuze genoeg. Voor een ieder is er wel een poes te vinden.

Danny

Danny is een sealpoint europese korthaar kater.

Hij is een beetje afhoudend. Hij heeft veel aandacht nodig om een beetje los te komen, maar vindt het ook prima als hij zijn eigen plekje heeft.

De andere katten vindt hij prima als ze op afstand blijven.

Hij wil dus een plekje in huis bij mensen die hem zichzelf laten zijn en waar niet al te nieuwsgierige dieren rondlopen. Veel geduld moet je hebben. En hij heeft echt de tijd nodig om je te leren kennen.

Hij is al 10 jaar. Wie geeft hem de komende jaren een veilig mandje.

Vinnie

Dit is Vinnie. Hij is bij de Dierenstee terecht gekomen als zwervertje.
In het begin moest hij alles en iedereen eerst maar eens op afstand bekijken.
Wanneer je nu in de kamer bij hem binnenkomt komt hij gelijk naar je toe voor een welverdiende knuffel. Hij wil al jouw aandacht en knuffelt wat af.
Af en toe mauwt hij naar je, wanneer de andere poezen ook geknuffeld worden. Het is een heerlijk beestje dat graag een plekje bij iemand thuis wil hebben.
Gisteren zag ik hem ook heel aandachtig naar de kittens kijken die in de ruimte ernaast zitten. Hij geeft hen kopjes door het gaas. En houdt hen goed in de gaten. Wat Vinnie ook doorgemaakt heeft tijdens zijn zwerversbestaan, hij zou nu graag een eigen plekje willen hebben.

King

Na lange afwezigheid ben ik weer naar de Dierenstee geweest om met de honden te gaan wandelen. En ik keer terug in koninklijk gezelschap.

Ik ben namelijk wezen wandelen met King.

King is een witte Staffordshire Bull Terrier. Hij is een fors manneke van 5 jaar oud. En een ongelooflijke kroel.

Het was vrijdag een warme dag en voor ons beide was het dan ook noodzakelijk om een rustplek in de schaduw te gaan zoeken. We hadden al een behoorlijk eind gelopen en de tong van King hing zowat tot op de grond.

Het liefst zou hij in de sloot zijn gesprongen, maar ik vond de wanden iets te hoog oplopend. Dus leefde hij zich uit in een plas water. Fijn hoor, want even later kwam hij mij eens even laten zien hoe lief hij me vond. Twee modderige poten op mijn schouders en een forse lik over mijn wang. Eh, erg koninklijk was dit nu ook weer niet. Maar wel grappig. Hij kwam bij mij op schoot liggen, als was hij een klein Yorkje.

King houdt dus van kroelen. En dat toont hij je graag.

Zijn staartje kwispelde de hele weg. Hij reageerde niet op de minipaardjes waar we even naast zaten en ook niet op blaffende honden.

Hij keek wel achterom naar mij of ik hem nog volgde. Dat was in het begin. Toen trok hij nog een beetje aan de riem, enthousiast als hij was om naar buiten te gaan. Later liep hij netjes naast me en hing de riem slap.

Je moet hem alleen bij de struiken weg houden, hij ziet daarin mooi speelgoed. Maar een evt. stok die we tegenkwamen en die hij wilde pakken liet hij gelijk los toen ik nee zei. Hij versplinterd de stok in zijn bek, waardoor de kans groot is dat hij splinters in zijn bek krijgt. Beter is een niet kapot te bijten stok. Maar dat materiaal moet erg sterk zijn, want bull terriers hebben sterke kaken.

Hij luistert goed en gaat op het commando zit ook zitten. Dat is vooral handig met oversteken.

Al met al een leuke kameraad, die erg van knuffelen houdt en graag lange wandelingen maakt. Al moet het weer dan niet zo warm zijn.

Ik heb genoten tijdens de wandeling met deze stoere bink met ozo klein hartje.

Wie geeft dit manneke een kans? Wie komt hem halen en geeft hem een leven die een King waardig is.
Hij verdiend het zonder meer.
Er is toch vast wel iemand die van deze stoere knuffelbeer kan houden.