Tinus

Dit is Tinus, een rood/witte pers. Ik moet zeggen dat dit nu een favorietje is van mij. Vooral ook om dat hij er zo gehavend uit ziet. Het moet een echte liefhebber zijn die hem in haar of zijn hartje gaat sluiten. Want moeders mooiste is hij niet, ook al vertel ik hem wat anders.

Het is een zwervertje. En ongeveer 8 jaar oud.

Toen ik hem leerde kennen zaten er veel klitten in zijn vacht. En hij heeft een kaal staartje met op het eind een plukje.

Tijdens het kammen ging hij knorrend op schoot liggen en viel toen in slaap.

Hij is een beetje afwachtend. En heeft respect voor de andere katten die in zijn ruimte lopen. Maar probeert wel zo snel mogelijk mijn schoot voor zich zelf op te eisen. Het is een echte lieverd met een goed karakter. Hij knort en kroelt, geeft kopjes en ligt graag met zijn kop in jouw hand te slapen.

Storm

Dit is Storm. Het is een heerlijke knul met pit. Hij trekt een beetje aan de lijn in het begin maar dat is pure enthousiasme. Hij vindt het heerlijk om een lang eind te lopen. Hij is heel nieuwsgierig en besnuffelt alles. Hij schrikt wel van harde geluiden en springt dan in de lucht of vertoont vluchtgedrag. Hij schrok ook van een te vrijpostig schaap. Maar hij wilde wel op een pony af die we tegen kwamen. Hij is snel te corrigeren en luistert naar het commando zit. Een beloning vindt hij dan wel op zijn plaats. Hij is erg lief. Had wat moeite met het aanlijnen, begrijpt niet helemaal wat je dan van hem wil. Reageerde niet echt op de andere honden.

Ik vond het een heerlijke vriend om mee te lopen.

Hij is uit huis geplaatst omdat hij niet alleen thuis kan blijven. Blafte dan hard.

Ik heb hem horen blaffen toen ik weg ging. Hij heeft naar mijn inziens verlatings angst.

Rex - bruine Labrador

Vanmiddag weer naar de Dierenstee geweest. Ik had een korte wandeling vandaag. Er waren zoveel vrijwilleggers dat bijna alle honden al waren uitgelaten. Alleen Rex zat er nog op te wachten. Rex is een lekkere kroelkont. Het is een labrador reu. Hij kan niet zo lang lopen, zijn botten zijn niet goed gegroeid toen hij klein was. Hij houdt van korte wandelingen, ook al wilde hij eigenlijk nog wel verder, maar vanwege zijn botten is een half uurtje genoeg. En hij trekt ook flink aan de riem. Maar o wat wil hij graag knuffelen. Luistert goed naar zijn naam. Maar commando's volgt hij niet direct op. Hij heeft een ooglidcorrectie ondergaan daar zijn oogleden naar binnen waren gekruld. Hij wordt er nog voor behandeld.

Hij kan samen met een andere hond. In ieder geval met een teefje.

Vanmiddag werd hij voor het eerst in de wei bij een herdershond teefje gezet en dat ging prima. Hij is zeer speels. Wanneer ik hem wilde fotograferen en op mijn knieën ging zitten kwam hij gelijk naar me toe voor een dikke knuffel. Dus foto's maken kon ik wel vergeten. Hij is bij zijn vorige baas nooit in huis geweest.

Inmiddels kan hij ook weer wat langer lopen. Het gaat erg goed met hem.

En hij heeft een nieuwe baas gevonden. Heerlijk voor hem.

Sanne - Rottweiler

Vandaag ging ik weer naar de Dierenstee om met Bo te gaan wandelen.
En welk een verrassing wachtte mij. Bo was net voor dat ik kwam opgehaald. Ze heeft een nieuw thuis gekregen in de buurt van Zoetermeer.
Wat ben ik blij voor haar. Ze verdiende dit echt.
Ik heb van haar genoten tijdens de wandelingen. En ik hoop dat ik haar ook een plezier heb gedaan met onze wandelingen.
Dus nu moest ik op zoek naar een nieuw wandel maatje.
En dat werd Sanne.
Sanne is een mooie rottweiler teef. Ze is ontzettend aanhalig. Je kunt haar geen groter plezier doen dan over haar kop aaien.
Sanne is een vondeling. Ze is er nog niet zo lang. Dus is er nog niet te veel informatie over haar.
Wel weten we dat ze er niet van houdt om over haar flanken geaaid te worden. De dierenarts zegt dat ze daar echt pijn aangeeft.
Helaas is zij waarschijnlijk het slachtoffer geworden van een heel onnadenkend iemand. En is zij ws hard geslagen of geschopt in die streek.
En dat is zo jammer. Want ze is een lieverd.
En ze houdt van wandelen. Ze is ook heel voorwaarts, maar trekt niet aan de lijn.
Ze vindt andere honden erg interessant, maar of ze ook samen met een andere hond kan.
Ze kan helaas niet op de wei staan, daar ze graaft en dan is ze zo weg.

Ik hoop dat ook zij een nieuwe lieve en zorgzame baas gaat krijgen. Ze zal veel aandacht moeten krijgen.
Wat ik echter wel merkte is dat ze in ieder geval het commando 'zit' wel kent. Al moet je dit wel heel direct zeggen. Ze is gek op hondenkoekjes en houdt je in de gaten als je hand naar die zak gaat. Haar staart kwispelde de hele weg.

Opnieuw op stap met Bo

Het was weer een heerlijke dag. En dus besloot ik Bo weer op te halen voor een wandeling. Ze stond al in de wei te kwispelen en was bijna niet te houden. Wat een enthousiaste hond. Ze sprong en danste aan de riem en ik voelde weer haar kracht.

Okee, ik voel nog steeds al mijn spieren in mijn rug, armen en zelfs in mijn benen van onze eerste wandeling. Maar ben vast besloten om haar deze wandeling wat meer vaardigheden aan te leren.

En tot mijn verbazing reageerde ze, nadat ik het al vele malen met lichte dwang had geprobeerd, op het commando zit. Twee maal deed ze het na het commando. Daarna vergat ze het weer net zo snel. En wanneer ik haar er voor beloonde ging ze gelijk weer staan. Maar ik vond het erg knap van haar. Ook het op auto's af gaan probeerde ik in te dammen. Wanneer er een auto op ons kwam afrijden, liet ik haar stil staan en hield haar kort. Ze leek dat sneller op te pikken en deed het een paar maal uit haar zelf als er een grotere auto langsreed.

Weer belonen en ze kwispelde dat het een lieve lust was. Ze is dus echt leerbaar. Ik stel geen hoge verwachtingen aan haar. Het wandelen moet voor ons allebei plezierig zijn. Maar een labrador werkt graag. En daar waar het maandag zo'n anderhalf uur duurde voordat ze niet meer zo hard trok aan de riem gebeurde dit vandaag al na 45 minuten. Ze liep dan heel ontspannen met slappe riem naast me en hijgde ook gelijk niet meer zo. En toen ik een bankje zag en daar even op wilde uitrusten wilde ze maar verder. Ze piepte zachtjes, zo van kom nou ik wil lopen. Een knuffelpartij, daar was ze wel voor in en geeft als een wel heel grote poes, kopjes met haar hele lichaam.

Ik ben blij haar in deze heerlijke uurtjes van samenzijn even deze aandacht te kunnen geven.

Bo - zwarte Labrador

Ik maak graag wandelingen door de Hoeksche Waard. En dat kunnen best wel lange wandelingen zijn.

En soms wandel ik langs het dierenasiel te Numansdorp. Dan zie ik honden in de afgeschermde wei rondrennen. Zo ook een lange tijd geleden. Toen zag ik een kleine bull terriër kwispelend naar me kijken. Nu heeft dat hondenras niet mijn directe voorkeur, maar deze stal mijn hart. Tijdens de wandeling zette dit beestje mij aan het denken. Ik zou best eens een hondje mee kunnen nemen tijdens mijn wandelingen. Maar het kwam er steeds niet van.

Vandaag toch maar langs gegaan en gelijk en afspraak voor vanmiddag gemaakt.

Ik kreeg vanmiddag Bo mee. Dit is een Labrador teef die er pas een week zit. Ze houdt van lopen. En dat merkte ik al snel. Ze was niet te houden en supersterk. Ik haalde mijn jas uit de auto, ze wilde wel graag mee met de auto. Maar de afspraak is dat de honden niet met de auto mee gaan. En zo begonnen Bo en ik aan de wandeling. Haar neus stond voorwaarts en dat gingen we dan ook.

Het is een lief meiske, die je graag een knuffel geeft. Ik merkte al snel dat ze ook gek is van water. En ik voelde na een kwartier mijn bovenarmen al. Ze trekt hard aan de riem om voorwaarts te gaan. Ze heeft geen kaas gegeten van stop, ho, zit of lig enz. Ze luistert wel goed naar haar naam. Haar tong hangt al na een 20 minuten constant uit haar bek en ze hijgt flink. Ze trekt dan ook erg hard aan de riem. En dat blijft ze doen. Bijna de hele wandeling. Niet moe te krijgen denk je dan. Maar na goed 1,5 uur begint de trekkracht iets af te nemen en komt ze wat meer naast me lopen. Ze is heel nieuwsgierig en vindt paarden en geiten erg interessant. Maar ze stuift er niet op af. Ook fietsers en auto's kijkt ze na, maar grote auto's, tractors en vrachtwagens vindt ze niet fijn, blijft dan automatisch dichter bij me lopen. Alleen een plas water kan haar dan afleiden.

Toen we terug kwamen bij het asiel liep ze gelijk naar mijn auto toe en bleef even staan. Tja, dat is het moeilijke, ik kan haar niet meenemen naar huis. Dat vindt de poezenbende thuis vast geen goed idee. Ik heb me ook voorgenomen om me niet te hechten.

Bo is een vreselijke lieverd en verdient een thuis met veel liefde, het liefst met veel ruimte om los te lopen. De slipketting is niet zo goed voor haar, ze trekt zo hard dat je bijna denkt dat ze zich keelt. Misschien valt haar nog te leren dat ze niet zo moet trekken. Ze is heerlijk enthousiast. Ik weet niet of ze met katten samen kan, maar wel met een andere hond. Ze kwam met een andere hond samen in het asiel terecht. Ik ben geen kinderen tegengekomen dus dat weet ik ook niet.

Je moet alleen wel sterk genoeg zijn om tegen haar kracht op te kunnen.

Ze verdient het.

Tja ik hoop zo ook een beetje bij te dragen aan het plaatsen van de honden aldaar. En er zitten een hoop liefjes bij. Helaas zitten er nu ook al tegen de 60 poezen van wit tot rood en gemarmerd. Ik heb ook een aantal kleine poesjes gezien. Echt heel jong nog. Ik mag daar eigenlijk niet naar kijken van het thuisfront, want 8 eigen poezenbeesten is echt genoeg.