Bevroren plassen

De verwondering was groot bij Dino. De plassen waar hij soms uit drinkt zijn bevroren. Hij snapte er niets van. Hij krabbelde aan het ijs en probeerde met zijn snuit het ijs weg te duwen. En dat ijs glibberig is heeft hij ook ervaren.

Als een volleert schaatser gleed hij over de grote bevroren plassen. De verwondering stond in zijn ogen. En bij iedere plas moest het opnieuw onderzocht worden. Hij leek geen erg te hebben in de kou en de ijzige wind. Hij snuffelde er op los. Wat een energie zit er in dat hondje. Ik was na goed 2,5 uur behoorlijk moe en koud geworden, maar hij zag overal weer een nieuwe uitdaging in. Ook het stoeien met een stok was een prachtig spel. Hij laat de stok niet afpakken, maar wil tegelijk dat jij de stok ook vastpakt. En als je de stok omhoog houdt springt hij aan de lijn.

Af en toe was in de verte wat vuurwerk te horen. Hij schrok niet echt, hoorde het wel en keek dan vragend naar mij.

Paarden hebben een grote aantrekkingskracht op hem. Hij zou er graag mee spelen en achteraan rennen. Ook de schapen die we tegen kwamen waren leuke speelmaatjes. Vooral toen ze niet bang bleken voor hem en neus aan neus stonden.

Het was een fijne lange wandeling voor hem en mij. Koud maar tevreden reed ik naar huis terug.

En Dino is inmiddels geplaatst. Hij heeft een eigen mandje en lieve baas gekregen. Veel geluk samen. Ik zal je missen.

Doeska en Dino

Van de week weer wezen wandelen. Deze keer met Doeska. Een lieve herdershond. Ze is als zwervertje binnengebracht. Wat een lieve schat is ze. Ze was erg uitbundig toen ik haar uit haar hok haalde. Ze sprong en piepte zo blij was ze dat ze mee mocht. Ook kreeg ik gelijk een lik over mijn wang.

Ze is wat ruw wat het aanpakken van de brokjes betreft. Maar ze wil ze wel erg graag. En volgt je hand wanneer je die in je zak steekt. Ze kent het commando zit goed. Soms gaat ze dan helemaal af - liggen. Ze wil graag lopen maar is ook bereidt om even te rusten onderweg. Ze is heel nieuwsgierig en gromde 1x tegen een grote spruitenpluk machine. Ik liet haar eraan snuffelen en toen was het goed. Ze kijkt nieuwsgierig naar schapen en geiten, maar wil er niet echt naar toe. Een andere hond vindt ze ook wel aardig, maar luistert goed als je haar weer mee wilt nemen. Ze goed op je gericht. We maakten een lange wandeling en ze was dan ook goed moe. Ze vond het hok helemaal niet fijn. Ze blafte en piepte en wilde eigenlijk graag weer met me mee.

Ze werd er helemaal zenuwachtig van. Kortom ze wil heel graag een eigen huisje en mandje, zonder opgesloten te moeten worden.

Ze heeft een prachtige vacht en een lieve snuit. Haar bruine ogen kunnen je vragend aankijken maar ook heel lief. Met de juiste begeleiding en heel veel liefde zal het een heerlijke trouwe vriendin voor je zijn.

Ik ben al voor haar gevallen. Maar mijn poesjes en drukke baan zijn geen optie voor haar. Maar het is heerlijk met haar wandelen. Ze vindt het ook leuk om met een stok te spelen, maar is dan wel een beetje bazig. Je mag de stok niet zomaar van haar afpakken. Toch gedaan om haar reactie te peilen. Ze sprong naar de stok om deze weer van je af te pakken, maar deed niet lelijk. Jammer genoeg was de riem te kort om de stok weg te gooien, zodat ze hem weer kon pakken.

Kom eens naar haar kijken als je echt intresse hebt. Ze verdient het, net als de andere dieren in de Dierenstee om een eigen plekje te hebben.

En gisteren ben ik met vriendje Dino op stap geweest. Wat een onstuimig beestje blijft dat toch. Ik liet hem zitten om de riem om te doen en dat deed hij direct. Hij leert flink bij. Jammer genoeg blijft hij wat bazig. Maar met een goede begeleiding en doorzettingsvermogen, jouw lontje moet langer zijn dan de zijne, moet het toch een keer lukken. Hij was nog steeds druk toen ik met hem ging lopen. Hij sleepte met stokken en liet ze ook weer net zo snel liggen omdat hij weer iets anders zag. En toen we langs een beeld liepen, begon hij ertegen te grommen. Ik had dat nog niet van hem gezien. Hij kon maar niet begrijpen dat dat beeld niets voorstelde. Er zat geen kwaad in. Maar hij bleef maar omkijken en stilstaan. Hij vertrouwde het niet. Totdat ik hem heel duidelijk te kennen gaf dat hij naar me moest luisteren en met me mee moest lopen. Hij keek me even aan en zonder verder commentaar liep hij met me mee. Zo dat was tenminste duidelijk, ik deelde de lakens uit en niet hij. Hij richtte zich toen maar op de plantenresten die uit de sloot waren gehaald. En was het beeld vergeten.

Daar het een dag voor kerst was besloot hij zelf voor een maaltje te gaan zorgen. Konijn stond op zijn menu. Een labrador is dan ook een echte jachthond. Zijn neus ging op de grond en hij wilde maar wat graag de struiken in voor een lekkere jachtpartij. Ik hield hem daar van tegen en hij kwam gelijk een knuf geven. Gelijk daarna ging zijn neus weer naar de struiken.

Hij lijkt wel onvermoeibaar. Alles moest besnuffeld worden.

We kwamen onder de modder terug bij de Dierenstee.

Bij deze wens ik een ieder een heel fijne kerst toe. En denk eens aan de dieren in de Dierenstee.

Zij willen een baasje. Een eigen mandje, speelgoed en een etensbak voor hen alleen. En eigenlijk wilden ze delen in de feestdagen. Maar goed er is nog tijd in dit jaar. Denk er eens goed over na. Je krijgt er zoveel voor terug.

Alle medewerkers en vrijwilligers van de Dierenstee wens ik alle goeds toe. Heel fijne dagen. Jullie zijn kanjers. Met ons allen geven we de dieren de liefde en aandacht die ze zo nodig hebben.

Ik wandel en kroel alleen maar. Maar denk eens aan de mensen die al het eten klaarmaken, de hokken schoonmaken en de kattenbakken verschonen.

Een gezond en diervriendelijk 2009 toegewenst.

Liefs Marjo
Ps Zowel Doeska als Dino zijn geplaatst in het nieuwe jaar. De nieuwe baasjes hebben er geweldige huisgenoten bij gekregen.

Veel plezier samen.

Diego

Diego is een jonge kat en hij groeit heel snel. Het lijkt wel of hij iedere keer dat ik hem zie weer groter is geworden. Ik vind hem een beetje op de Felix kater lijken. Hij heeft in ieder geval wel zijn streken. Het is een echte kroel. En spelen doet hij ook graag. Hij is soms wel eens wat overmoedig. En dan probeert hij Mopje een lel te geven. Hij ziet de wereld als een groot speel paradijs. Mopje zet hem wel op zijn plaats terug. En dan weet hij weer wie er de baas is.

Toen ik vanmiddag in kamer 2 aan het kroelen was met de poesjes daar, ik was al bij hem en zijn vriendjes geweest, zag hij me via de ren en begon naar me te mauwen. Hij wil graag veel aandacht en dat verdient hij ook. Er komt ook voor hem vast een lief baasje langs.

Wolf 2

Vandaag was het mistig en koud. Echt guur koud. Maar daar trokken Wolf en ik ons niets van aan. Wolf vond al gauw een stok en die moest natuurlijk een groot stuk van de wandeling mee.

De vorige keer ben ik niet zo lang met hem wezen wandelen. Ik had vandaag alle tijd en besloot om met hem een lange wandeling te maken. Nu daar had hij ook wel zin in.

Hij was flink voorwaarts, zonder heel erg te trekken. Wanneer het toch iets te snel ging en ik zijn naam noemde en een rukje aan de riem gaf, ging hij weer naast me lopen. Soms kreeg ik een grote knuffel van hem. Van brokjes is hij ook niet vies en gaat gelijk zitten om het brokje in ontvangst te nemen. Hij gedroeg zich vandaag niet zo macho. Hij was een gezellige vriend om mee te lopen. Hij loopt graag over verharde paden en gaat maar af en toe het natte gras in om een boom van vocht te voorzien. Wel is hij erg nieuwsgierig en houdt alles goed in de gaten. Auto's interesseren hem helemaal niet. Loopt ook niet zomaar de weg op.

Is heel allert als hij een andere hond ziet, maar trekt niet aan de lijn om er naar toe te gaan. Luisterd dan best goed naar je. Al zou hij er wel graag naar toe willen. Toen ik hem terug bracht, begon hij te schudden met zijn kop om maar zo snel mogelijk de riem van zijn nek te hebben en zijn brokjes in ontvangst te nemen. Het is een lieve vent die gewoon heel graag een eigen baasje wil hebben.

Zwart kittentje

In de hal van de Dierenstee zit een klein zwart kitten van ongeveer 4 maanden oud. Hij is nog erg schuw en wil met zijn kleine pootje heel stoer nogal eens uithalen. Het is vooral angst. Ik speelde vanmiddag met een balletje en daagde hem uit om er een tik tegen te geven, maar hij snapt niet zo erg dat hij kitten is. Hij heeft nooit geleerd om te spelen. Het is een vondelingetje. Hij zit in de hal om zo doende veel aandacht te krijgen. Misschien gaat hij mensen vertrouwen en is dan niet meer zo bang.

Hij geeft kopjes aan zijn krappaal en ligt wel eens heerlijk te kroelen met de knuffel in zijn hok.

Hij kwam vanmiddag eten terwijl ik op een paar cm afstand van hem stond in de opening van het hok. Ik probeerde hem niet te aaien en liet hem het initiatief nemen. Hij keek wel even naar me maar ging toen weer snel op zijn krappaal zitten.

Misschien is er wel iemand met heel veel geduld die hem beter wil leren kennen.

Vanmiddag weer even geprobeerd met hem te spelen. Hij lag nu in het hokje van de krappaal en kwam er op een gegeven moment wel uit. Hij mepte met zijn kleine pootje 1x naar me om zich vervolgens bang achter zijn krappaal te verstoppen. Daar ik niet onder de indruk was en gewoon bleef spelen met zijn balletje kwam hij toch weer naar me toe.

Hij was een beetje onder de indruk van de verhuizingen van Remi en Shandy in de hokken onder hem. Shandy die ik in het hok zette maakte dan ook wel een hoop kabaal. Maar beide werden weer rustig na een tijdje en kwamen naar de deurtjes toe. Klein kitten begon zelfs weer te knorren en gaf kopjes tegen het deurtje.

Dino

Vandaag wezen wandelen met Dino. Wat is dit een vrolijke hond. Dino is een kruising labrador reu. Hij is pas een jaar oud. Hij holt van de ene naar de andere kant van het pad en laat zich in zijn enthousiasme moeilijk stoppen. Toch wanneer je hem dan even kort naast je houdt, is hij heel allert op jou en loopt dan even vlak naast je. Hij heeft de neiging om bij jou te schuilen als er iets gebeurt wat hij even niet kan plaatsen. Je moet oppassen dat hij niet van alles op pakt, want hij ziet in alles een speeltje. Stokken zijn helemaal het einde, hij krijgt geen genoeg van het spelletje: weggooien en pakken. Laat nog niet los op commando en het is moeilijk hem iets af te pakken wat hij in zijn bek heeft. Hij gooit zelf ook de stok in de lucht en vangt deze zelf op. En stokken lagen er vandaag genoeg. De storm loeide over het land, maar hij liet zich daardoor niet storen. Hij is heel nieuwsgierig. Hij kent het commando zit wel goed. Het is een echte snoeperd en kijkt dan ook voortdurend naar je de jaszak waar de koekjes in zitten. Ik vond het heerlijk met zo'n vrolijke knul op pad te zijn geweest. Hij springt alleen in het begin wat aan de riem en wanneer hij het spelletje heel erg leuk vindt. Het is een jonge knul die nog veel te leren heeft, maar zo ontzettend lief. Hij is ook zeker niet vies van kroeltjes.

Alles wat hij wil is een net zo'n vrolijke baas en een lekkere mand. En natuurlijk lekker er op uit gaan.

Dani

Vandaag was het weer wandeldag. Ik zag dat het weer op regen stond, maar liet me niet tegenhouden. Op naar Storm. Toen ik aankwam bij de Dierenstee, zag ik dat zijn hok leeg was. En in de wei stond Wolf. Het begon te kriebelen van binnen, zou het ...... Maar het kon natuurlijk ook dat hij was gaan wandelen met een andere vrijwilliger. Eenmaal binnen hoorde ik het goede nieuws. Storm heeft een nieuw baasje. Wat ben ik blij voor hem. Hier doe je het voor. Ik mis hem natuurlijk wel erg, want hij was een lieve wandelmaat. Maar dit is duizend keer fijner, een eigen mand en een lieve baas en zelfs met de katten in het gezin kan hij goed overweg. Zie het berichtje bij Storm. Ik wens Storm en zijn baasje een heerlijk leven samen.

Ook Isabella en Henkie hebben een liefdevol thuis gevonden. Ook zij een heerlijk leven toegewenst met hun personeel.

Vandaag moest ik dus een nieuw maatje mee nemen om te wandelen. En dat werd Dani. Ze is pas 1 jaar oud, en erg sterk. Ik moest mijn spieren dus gebruiken. Ze is erg lief en begroet me met een lik. Het hondenkoekje wordt zachtjes aangenomen. En daar gingen we. Ze was een beetje onstuimig en probeerde in de riem te bijten. Maar dat is meer van enthousiasme dan dat ze moedwillig de riem wil stuk bijten. Daar het ongewenst gedrag is zeg ik zeer resoluut nee en hou de riem even heel kort. Ze probeert het nogmaals, wanneer ik haar wat losser laat en herhaal het nee en de korte riem. Dan is het over. Ze wil me alle kanten op trekken en heeft er zin in. Ik laat haar aan 1 kant van de weg lopen en probeer haar te corrigeren waar nodig. Ze lapt dat al snel aan haar zogeheten laars. Maar uiteindelijk lijkt ze het toch te begrijpen. Het is nog een jonge hond en moet echt nog wat leren. Ze is nu al beresterk, dus moet je stevig in je schoenen staan. Ze is heel allert op me, maar wil ook van alles onderzoeken. De auto's die langs rijden zijn erg interressant en ze wil er dan ook achteraan. Ook wil ze van alles opeten wat er voor haar bekkie komt, van gras tot paardenpoep. Dan moet je kracht genoeg hebben om haar daar bij weg te houden. De blaffende honden op het erf van een huis, vindt ze interressant, maar reageert er niet echt op en laat zich met een kort 'kom' meenemen.

Ze vindt het leuk om te rennen met je. Maar pas op, hou jezelf in de gaten, want ze trekt je zo omver. En met een stok ravotten is ook erg leuk. Ze sjauwt de stok mee en springt op de gegooide stok af. Ze geeft het nog niet zelf terug, maar is hierin erg onvermoeibaar. Wanneer ze afgeleidt wordt is ze de stok vergeten.

Kortom een lieve, krachtige hond die graag een eigen mand wil.

We waren samen kleddernat en modderig toen we terug kwamen. Ze gaf me nog een lik ten afscheid en dook toen op haar etensbak af.

Ze is inmiddels weer terug bij haar baasje. Ik ben erg blij voor haar en Dani. Dani heeft haar liefde nodig. Ik was vanmiddag met haar aan het wandelen en we kregen een flinke hagelbui op ons koppie. Ze werd er na de eerste schrik helemaal vrolijk van. Ze hapte naar de hagelstenen en was helemaal jolig. We zagen er dan ook niet meer uit na onze wandeling.

Het ga je goed lieve meid.

Mopje

Dit is Mopje,

Mopje is een gecastreerde kater van 9 jaar die een beetje, ahum, overgewicht heeft. Een beetje maar hoor, vindt hij zelf. Mopje lijkt het leiderschap te hebben over de kamer waar hij in verblijft, maar ik heb hem alleen goedmoedig anderen op zijn plek zien zetten. Hij krijgt van mij dan ook steevast de eerste kroeltjes, voor ik naar de andere ga. Hij komt ze ook zelf halen en schurkt dan lekker tegen je aan. Het is echt een lieve knuffel.

Hij houdt van warme plekjes, maar zit ook graag in de buiten ren. Vandaag vond hij de wind niet zo fijn en bleef lekker in zijn mandje aan de verwarming. Hij kwam er alleen even uit om mij te begroeten.

Vorige week was hij nog kat van de week bij de Dierenstee.

Hij wil zo graag een warm eigen plekje. En zeg nou zelf kun je die mooie gele ogen weerstaan....

Mopje heeft een een eigen mandje gevonden. Veel knuffelplezier met elkaar.

Wolf

Vandaag heb ik ook nog een wandeling met Wolf gemaakt.

Wolf is een grote Duitse Herder. En met een macho uitstraling.

Daar het onze eerste wandeling samen is kan ik alleen vermelden wat ik nu van hem zag. Wolf is geen hond voor binnenshuis, maar meer voor op de boerderij, waar hij lekker op het erf kan rondstruinen en huis en haard kan bewaken. Hij kwam op mij over als een lieve hond, die heel allert is op jou. Hij loopt lekker voor je uit, maar kijkt steeds naar je om. Onderweg vond hij een superstok en die moest mee. Ik kreeg mee dat hij soms in de riem beet, maar door de stok die hij de hele wandeling meezeulde, heeft hij dit niet gedaan. Ik probeerde een foto te maken van hem en de stok, maar hij was zo enthousiast aan het spelen en toen ik knielde om de foto te maken kwam hij steeds naar me toe. De foto is dan flink onscherp maar wel koddig. Dat hij wel degelijk kan poseren zie je aan de foto hierboven.

Hij is gek op hondenkoekjes en houdt je jaszak waar ze in zitten goed in de gaten.

Ik had al gemerkt, wanneer ik een andere hond terug kwam brengen, dat hij dan hard gaat blaffen. Dus denk ik niet dat hij gezelschap van een andere hond wil. Hij is 6 jaar. Kinderen en katten zijn ook niet aan te raden, als speelkame-raadjes.

Een consequente benadering is wel aan te raden.

Storm in dubbelvoud

Het hele weekend was het al raak. STORM. En vanmiddag begon het weer heel hard te waaien. En heel geleidelijk aan begon het licht te stormen.

Ik ben vanmiddag toch naar de Dierenstee gegaan om een wandeling te gaan maken met Storm. En een hond met zo'n naam, moest toch tegen die harde wind kunnen. Nou, dat viel een beetje tegen. Wanneer we strak in de wind liepen, of de wind kwam hard van opzij, dan gingen zijn oren plat in de nek en keek hij me aan met zo'n blik: wilde je echt een eind gaan lopen met dit weer?

Tja zijn naam dankt hij waarschijnlijk aan het onstuimige karakter van hem. Net als de novemberstormen, is hij heerlijk onstuimig.

Maar we maakten toch een wandeling van ongeveer 2 uur. En aan de kroeltjes die hij me soms gaf, hoop ik toch af te lezen dat hij er wel een beetje van heeft genoten.

Ik miste ook een aantal katten toen ik in de hal kwam.

De kleine rooie, die nog zo lekker bang naar je blies en Jimmy, het katje waar ik al eerder over schreef.

En wat blijkt, er zijn geloof ik 8 katten geplaatst de afgelopen dagen.

Dan begint mijn hartje een beetje te zingen. Dan kan mijn dag niet meer stuk.

En zelfs Muis, die zo lekker voor zich uit kon schreeuwen, maar in zijn hartje gewoon een heerlijke kroel is, is naar een eigen mandje vertrokken. Ik zal zijn aandachttrekkende gemauw wel een beetje missen, maar wat ben ik blij voor hem en de anderen. Ook het kleine zwartje, ben even zijn naam kwijt, in de hal krijgt van de week een eigen huisje. Ik heb hem nog even flink genuffeld.

En dat is goed nieuws allemaal. Heerlijk, nu de rest nog.

Sjakie

Dit is Sjakie. Hij is een mooie grijze kater. Hij is soms wat afwachtend, maar vindt een aai over zijn bol heerlijk. Hij wil ook graag op schoot. Je moet hem even de tijd geven om aan je te wennen. Kammen vindt hij even leuk, maar niet te lang. Andere katten om zich heen vindt hij wel goed, maar toont respect voor de baas in zijn kamertje. Hij kan je een beetje zielig en smekend aankijken.

Ik leerde hem kennen toen ik voor de eerste keer bij de poezen ging kijken. Hij zit in dezelfde kamer als Tinus. Om de één of andere reden vind ik dat de poezen in dat kamertje wat extra aandacht nodig hebben.

Sjakie is een zwervertje van ongeveer 6 jaar. Dus is het niet bekend of hij met honden of kinderen samen kan.

Maar het is zo'n lieve rustige vent. Hij vindt een warm plekje bij de verwarming heerlijk, maar zit ook graag in de buitenren te kijken naar wat er om hem heen gebeurt. Wordt het hem te druk dan kruipt hij even weg om de zogeheten kat uit de boom te kijken. Maar laat zich snel verleiden met een vriendelijk woord. En wanneer je bij hem gaat zitten, dan komt hij je vanzelf kopjes geven.

Wie geeft dit kereltje een kans. Hij is prachtig blauw/grijs van kleur. En voelt aan als fluweel.

Hij zoekt een rustig baasje. Die hem lekker vertroeteld en hem gewoon kat laat zijn.

Storm in de mist

Vanmiddag weer met mijn vriendje Storm gewandeld. Ik ben helemaal weg van hem. Het is zo'n lieve hond. Hij moest vanmiddag eerst op de foto voor op de website van de Dierenstee: http://www.dierenasiel.hoekschewaard.nl . Maar hij zag mij en wilde maar 1 ding en dat was wandelen. Dus van de foto kwam ws weinig terecht. Achteraf toch nog wel een foto gelukt. Ik heb aangeboden dat ik een mooie foto van hem zou opsturen. Want hij moet aan een nieuwe baas. Een baasje dat heel zorgzaam is voor hem en hem niet te veel alleen laat. Hij is 4 jaar oud. En echt zo heerlijk onstuimig. Toen ik de foto hierboven van hem maakte kwam hij me helemaal in mijn haren kroelen. Ik ga het moeilijk krijgen als hij opgehaald wordt, maar ik gun het hem wel heel erg.

Terwijl ik met hem terug liep, liep ik te fantaseren dat we samen thuiskwamen, pootjes droog en schoon maken en dan lekker bij de openhaard met een warme kop chocomelk en samen genieten. Helaas blijft dat een droom. Mijn acht bengels willen daar vast niet aan. En daar hij een kruising is met een Husky, is het niet verstandig om hem bij poezen te plaatsen, denk ik. Ik doe het maar met wandelen en knuffelen als ik hem op ga zoeken.

Hij was trouwens iets minder bang van de schapen en ook niet meer zo schrikkerig.

Wat ook leuk was om te horen is dat Rex de labrador is geplaatst. Helemaal naar Venlo. Wat een geluk heeft hij. Ze gaan hem goed verzorgen. Ik ben erg blij voor hem. Ook Luna een Jack Russeltje is geplaatst. Ik neem mijn petje af voor haar nieuwe baasje. Ze is niet de makkelijkste, maar ik hoop dat ze gaat inzien dat er mensen zijn die voor haar willen zorgen en haar een kans geven.
Ook Doeba een oudje die ik vandaag op de blog had willen plaatsen heeft een nieuw personeelslid gevonden. Doeba was een schattig en lief wit poesje van 12 jaar. Ik wens haar nog vele heerlijke jaren toe.
Helaas zit op haar plekje nu een nieuw poesje, een zwervertje, die er niet uit ziet. Hij knort en mauwt naar je en is rood/wit. Nog een beetje wild van zijn avontuur denk ik. Maar ik kon hem goed aaien. Heel toepasselijk hebben ze hem Schoffie genoemd. Hopelijk knapt hij een beetje op van de liefde volle verzorging.

Tinus

Dit is Tinus, een rood/witte pers. Ik moet zeggen dat dit nu een favorietje is van mij. Vooral ook om dat hij er zo gehavend uit ziet. Het moet een echte liefhebber zijn die hem in haar of zijn hartje gaat sluiten. Want moeders mooiste is hij niet, ook al vertel ik hem wat anders.

Het is een zwervertje. En ongeveer 8 jaar oud.

Toen ik hem leerde kennen zaten er veel klitten in zijn vacht. En hij heeft een kaal staartje met op het eind een plukje.

Tijdens het kammen ging hij knorrend op schoot liggen en viel toen in slaap.

Hij is een beetje afwachtend. En heeft respect voor de andere katten die in zijn ruimte lopen. Maar probeert wel zo snel mogelijk mijn schoot voor zich zelf op te eisen. Het is een echte lieverd met een goed karakter. Hij knort en kroelt, geeft kopjes en ligt graag met zijn kop in jouw hand te slapen.

Storm

Dit is Storm. Het is een heerlijke knul met pit. Hij trekt een beetje aan de lijn in het begin maar dat is pure enthousiasme. Hij vindt het heerlijk om een lang eind te lopen. Hij is heel nieuwsgierig en besnuffelt alles. Hij schrikt wel van harde geluiden en springt dan in de lucht of vertoont vluchtgedrag. Hij schrok ook van een te vrijpostig schaap. Maar hij wilde wel op een pony af die we tegen kwamen. Hij is snel te corrigeren en luistert naar het commando zit. Een beloning vindt hij dan wel op zijn plaats. Hij is erg lief. Had wat moeite met het aanlijnen, begrijpt niet helemaal wat je dan van hem wil. Reageerde niet echt op de andere honden.

Ik vond het een heerlijke vriend om mee te lopen.

Hij is uit huis geplaatst omdat hij niet alleen thuis kan blijven. Blafte dan hard.

Ik heb hem horen blaffen toen ik weg ging. Hij heeft naar mijn inziens verlatings angst.

Rex - bruine Labrador

Vanmiddag weer naar de Dierenstee geweest. Ik had een korte wandeling vandaag. Er waren zoveel vrijwilleggers dat bijna alle honden al waren uitgelaten. Alleen Rex zat er nog op te wachten. Rex is een lekkere kroelkont. Het is een labrador reu. Hij kan niet zo lang lopen, zijn botten zijn niet goed gegroeid toen hij klein was. Hij houdt van korte wandelingen, ook al wilde hij eigenlijk nog wel verder, maar vanwege zijn botten is een half uurtje genoeg. En hij trekt ook flink aan de riem. Maar o wat wil hij graag knuffelen. Luistert goed naar zijn naam. Maar commando's volgt hij niet direct op. Hij heeft een ooglidcorrectie ondergaan daar zijn oogleden naar binnen waren gekruld. Hij wordt er nog voor behandeld.

Hij kan samen met een andere hond. In ieder geval met een teefje.

Vanmiddag werd hij voor het eerst in de wei bij een herdershond teefje gezet en dat ging prima. Hij is zeer speels. Wanneer ik hem wilde fotograferen en op mijn knieën ging zitten kwam hij gelijk naar me toe voor een dikke knuffel. Dus foto's maken kon ik wel vergeten. Hij is bij zijn vorige baas nooit in huis geweest.

Inmiddels kan hij ook weer wat langer lopen. Het gaat erg goed met hem.

En hij heeft een nieuwe baas gevonden. Heerlijk voor hem.

Sanne - Rottweiler

Vandaag ging ik weer naar de Dierenstee om met Bo te gaan wandelen.
En welk een verrassing wachtte mij. Bo was net voor dat ik kwam opgehaald. Ze heeft een nieuw thuis gekregen in de buurt van Zoetermeer.
Wat ben ik blij voor haar. Ze verdiende dit echt.
Ik heb van haar genoten tijdens de wandelingen. En ik hoop dat ik haar ook een plezier heb gedaan met onze wandelingen.
Dus nu moest ik op zoek naar een nieuw wandel maatje.
En dat werd Sanne.
Sanne is een mooie rottweiler teef. Ze is ontzettend aanhalig. Je kunt haar geen groter plezier doen dan over haar kop aaien.
Sanne is een vondeling. Ze is er nog niet zo lang. Dus is er nog niet te veel informatie over haar.
Wel weten we dat ze er niet van houdt om over haar flanken geaaid te worden. De dierenarts zegt dat ze daar echt pijn aangeeft.
Helaas is zij waarschijnlijk het slachtoffer geworden van een heel onnadenkend iemand. En is zij ws hard geslagen of geschopt in die streek.
En dat is zo jammer. Want ze is een lieverd.
En ze houdt van wandelen. Ze is ook heel voorwaarts, maar trekt niet aan de lijn.
Ze vindt andere honden erg interessant, maar of ze ook samen met een andere hond kan.
Ze kan helaas niet op de wei staan, daar ze graaft en dan is ze zo weg.

Ik hoop dat ook zij een nieuwe lieve en zorgzame baas gaat krijgen. Ze zal veel aandacht moeten krijgen.
Wat ik echter wel merkte is dat ze in ieder geval het commando 'zit' wel kent. Al moet je dit wel heel direct zeggen. Ze is gek op hondenkoekjes en houdt je in de gaten als je hand naar die zak gaat. Haar staart kwispelde de hele weg.

Opnieuw op stap met Bo

Het was weer een heerlijke dag. En dus besloot ik Bo weer op te halen voor een wandeling. Ze stond al in de wei te kwispelen en was bijna niet te houden. Wat een enthousiaste hond. Ze sprong en danste aan de riem en ik voelde weer haar kracht.

Okee, ik voel nog steeds al mijn spieren in mijn rug, armen en zelfs in mijn benen van onze eerste wandeling. Maar ben vast besloten om haar deze wandeling wat meer vaardigheden aan te leren.

En tot mijn verbazing reageerde ze, nadat ik het al vele malen met lichte dwang had geprobeerd, op het commando zit. Twee maal deed ze het na het commando. Daarna vergat ze het weer net zo snel. En wanneer ik haar er voor beloonde ging ze gelijk weer staan. Maar ik vond het erg knap van haar. Ook het op auto's af gaan probeerde ik in te dammen. Wanneer er een auto op ons kwam afrijden, liet ik haar stil staan en hield haar kort. Ze leek dat sneller op te pikken en deed het een paar maal uit haar zelf als er een grotere auto langsreed.

Weer belonen en ze kwispelde dat het een lieve lust was. Ze is dus echt leerbaar. Ik stel geen hoge verwachtingen aan haar. Het wandelen moet voor ons allebei plezierig zijn. Maar een labrador werkt graag. En daar waar het maandag zo'n anderhalf uur duurde voordat ze niet meer zo hard trok aan de riem gebeurde dit vandaag al na 45 minuten. Ze liep dan heel ontspannen met slappe riem naast me en hijgde ook gelijk niet meer zo. En toen ik een bankje zag en daar even op wilde uitrusten wilde ze maar verder. Ze piepte zachtjes, zo van kom nou ik wil lopen. Een knuffelpartij, daar was ze wel voor in en geeft als een wel heel grote poes, kopjes met haar hele lichaam.

Ik ben blij haar in deze heerlijke uurtjes van samenzijn even deze aandacht te kunnen geven.

Bo - zwarte Labrador

Ik maak graag wandelingen door de Hoeksche Waard. En dat kunnen best wel lange wandelingen zijn.

En soms wandel ik langs het dierenasiel te Numansdorp. Dan zie ik honden in de afgeschermde wei rondrennen. Zo ook een lange tijd geleden. Toen zag ik een kleine bull terriër kwispelend naar me kijken. Nu heeft dat hondenras niet mijn directe voorkeur, maar deze stal mijn hart. Tijdens de wandeling zette dit beestje mij aan het denken. Ik zou best eens een hondje mee kunnen nemen tijdens mijn wandelingen. Maar het kwam er steeds niet van.

Vandaag toch maar langs gegaan en gelijk en afspraak voor vanmiddag gemaakt.

Ik kreeg vanmiddag Bo mee. Dit is een Labrador teef die er pas een week zit. Ze houdt van lopen. En dat merkte ik al snel. Ze was niet te houden en supersterk. Ik haalde mijn jas uit de auto, ze wilde wel graag mee met de auto. Maar de afspraak is dat de honden niet met de auto mee gaan. En zo begonnen Bo en ik aan de wandeling. Haar neus stond voorwaarts en dat gingen we dan ook.

Het is een lief meiske, die je graag een knuffel geeft. Ik merkte al snel dat ze ook gek is van water. En ik voelde na een kwartier mijn bovenarmen al. Ze trekt hard aan de riem om voorwaarts te gaan. Ze heeft geen kaas gegeten van stop, ho, zit of lig enz. Ze luistert wel goed naar haar naam. Haar tong hangt al na een 20 minuten constant uit haar bek en ze hijgt flink. Ze trekt dan ook erg hard aan de riem. En dat blijft ze doen. Bijna de hele wandeling. Niet moe te krijgen denk je dan. Maar na goed 1,5 uur begint de trekkracht iets af te nemen en komt ze wat meer naast me lopen. Ze is heel nieuwsgierig en vindt paarden en geiten erg interessant. Maar ze stuift er niet op af. Ook fietsers en auto's kijkt ze na, maar grote auto's, tractors en vrachtwagens vindt ze niet fijn, blijft dan automatisch dichter bij me lopen. Alleen een plas water kan haar dan afleiden.

Toen we terug kwamen bij het asiel liep ze gelijk naar mijn auto toe en bleef even staan. Tja, dat is het moeilijke, ik kan haar niet meenemen naar huis. Dat vindt de poezenbende thuis vast geen goed idee. Ik heb me ook voorgenomen om me niet te hechten.

Bo is een vreselijke lieverd en verdient een thuis met veel liefde, het liefst met veel ruimte om los te lopen. De slipketting is niet zo goed voor haar, ze trekt zo hard dat je bijna denkt dat ze zich keelt. Misschien valt haar nog te leren dat ze niet zo moet trekken. Ze is heerlijk enthousiast. Ik weet niet of ze met katten samen kan, maar wel met een andere hond. Ze kwam met een andere hond samen in het asiel terecht. Ik ben geen kinderen tegengekomen dus dat weet ik ook niet.

Je moet alleen wel sterk genoeg zijn om tegen haar kracht op te kunnen.

Ze verdient het.

Tja ik hoop zo ook een beetje bij te dragen aan het plaatsen van de honden aldaar. En er zitten een hoop liefjes bij. Helaas zitten er nu ook al tegen de 60 poezen van wit tot rood en gemarmerd. Ik heb ook een aantal kleine poesjes gezien. Echt heel jong nog. Ik mag daar eigenlijk niet naar kijken van het thuisfront, want 8 eigen poezenbeesten is echt genoeg.